کد مطلب:53231 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:9

گنجینه پرسمان » مهدويت

طبق روايات، پيامبر فرمود: هر كس بميرد وامام زمان خويش را نشناسد، مرگ او مرگ جاهلي است. از چه راهي و چه منبعي مي توان آمام زمان خويش را شناخت؟ لطفاً مرا راهنمايي كنيد.

امام شناسي در زمرة باورهاي ديني مسلمانان قرار دارد. طبق آن چه شيعه معتقد است، بعداز پيامبر(ص) تا روز قيامت دوازده امام از اهل بيت، منصب امامت را بر دوش مي كشند كه اوّل آنان امام علي(ع) و آخرينشان فرزند امام حسن عسكري(ع) مهدي موعود است كه از 260 هجري قمري به بعد تصدي اين منصب الهي را بر دوش دارد.

چگونه و از چه راهي بشناسيم؟ براي شناخت اين، افزون بر دليل عقلي و قرآني مبني بر ضرورت وجود امام، بايد از طريق نقل، روايات اسلامي، شواهد تاريخي و ملاقات هايي كه در ايام غيبت صغري از امام زمان(ع) حكايت شده است، بهره گرفت.

در روايات اسلامي، امامان دوازده گانه با نام ها و خصوصياتشان به طور روشن معرفي شده اند كه آخرين آنان همنام پيامبر(ص) و ملقّب به مهدي، حجت و قائم و فرزند بدون واسطة امام حسن عسكري(ع) است.(1)

شواهد تاريخي فراواني وجود دارد كه در منزل امام حسن عسكري(ع) امام مهدي(ع) متولد شده است. اين مطلب را بارها امام عسكري(ع) و خواص حضرت به شيعيان گزارش داده اند.1

اين سخن نه تنها مورد پذيرش شيعيان است، بلكه بسياري از اهل سنت هم اين راپذيرفته اند و در كتاب هايشان منعكس كرده اند.2

نيز از مشاهدةافراد مورد اعتماد مي توان به وجود حضرت پي برد. در دورة غيبت صغري حكايت هاي متعددي نقل شده است كه شيعيان به ويژه چهار نايب خاص (عثمان بن سعيد عمري،محمد بن عثمان بن سعيد عمري، حسين بن روح نوبختي و علي بن محمد سمري) با حضرت ارتباط داشتند كه اين ارتباطات، در كتاب هاي متعددي مانند، كمال الدين و تمام النعمه از شيخ صدوق، الغيبه از شيخ طوسي، بحارالأنوار از مجلسي آمده است.

اينك معرفي چند كتاب درباره امام زمان شناسي:

ـ دادگستر جهان، ابراهيم اميني؛

ـ خورشيد مغرب، محمد رضا حكيمي؛

ـ قيام و انقلاب مهدي، شهيد مطهري؛

ـ مهدي موعود، علامةمجلسي؛ (ترجمة جلد سيزدهم بحارالأنوار)

ـ در انتظار خورشيد ولايت، انصاري،

ـ عصر زندگي، محمد حكيمي؛

ـ چشم به راه مهدي، جمعي از نويسندگان؛

ـ تاريخ عصر غيبت، جمعي از نويسندگان؛

ـ ماهنامة موعود ؛

ـ فصل نامة انتظار.

1 مجلسي، بحارالأنوار، ج 51، ص 16؛ شيخ صدوق، كمال الدين، ص 432،علي بن عيسي اربلي، كشف الغمه، ج 2، ص 437 و ... .

2 علي اكبر دهخدا، لغت نامه، واژة ام كلثوم.